آه اي كوه بلند،
آه اي كوه بلند،
اي سراپا همه پند
از تو اين تجربه آموخته ام ،
كه نلرزد تنم از غرش ارابه ي سنگين زمان،
و هراسي ندهم راه به دل ، از طوفان،
كاه بودن ننگ است،
كوه مي بايد بود ...
+ نوشته شده در سه شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۸۷ ساعت 11:9 توسط هزاری
|