شما هیچ قله ايي را نمي زنيد ،بلکه چند لحظه برروی آن می ایستید فرياد شادي سر مي دهيد، مناظر اطراف را به تماشا مي نشينيد ، خداي خويش را سپاس مي گوييد و سپس باز مي گرديد. آنگاه برف به کمک باد جای پاهای شما را پر می کند . دلتنگي در بازگشت به سراغتان مي آيد و آرزو مي كنيد عمري باقي باشد تا دوباره عظمت خداوندي را در بلنداي كوهستان نظاره گر باشيد.